Mediterian - Toruń

     To było jakieś 3, może 4 lata temu - całkiem niedawno. Nigdzie, bo w środku blokowiska, na parterze koszmarno-gierkowskiego pawilonu powstała restauracja śródziemnomorska. Powstała na tym szarym, syfiastym osiedlu, gdzie trawa rośnie tylko między płytami chodnika, a smutni ludzie za restauracją mają budkę z kebabami koło Żabki. I jakkolwiek z zewnątrz wyglądało to nieciekawie - jakieś oklejone witryny, to środek bardzo przyjemny. Żywe kolory, i jasne wnętrze. Architektura wnętrza i meble w stylu "dużo krągłości, kółek, zaokrągleń i półkoli". Sporo mauryjskiej ceramiki ale i piaskowiec. Bardzo funkcjonalnie rozlokowane stoliki z wygodnymi kanapami. Pyszne, ciekawie zaaranżowane jedzenie w klimacie obrzeży Morza Śródziemnego i  przyzwoita obsługa. Niestety było tak tylko na początku. Z opływem kolejnych miesięcy wszystko zaczęło się psuć. Pękniętej kanapy nikomu nie chciało się naprawić. Plamy na tapicerce okazywały się być niespieralne. Ciasto francuskie zaczęło być zakalcem, a w kuchni zapanowała rutyna. Pomimo faktu, że często tam bywałem, to razu pewnego nie pozwolono mi zasiąść do żadnego ze stolików, bo wszystkie wolne były porezerwowane.... jak się okazało przez następne dwie godziny. Obsługa zaczęła się spóźniać i uprawiać życie towarzyskie. Jak nietrudno się domyśleć powiedziałem nigdy więcej i porzuciłem Mediterian... wróciłem dopiero po parunastu miesiącach... i co?

      Otoczenie to samo, może tylko szarość osiedla przeszła w brunatność, a trawa wyrastała nie spomiędzy płyt, a nowopołożonej, europejskofinansowanej betonowej kostki brukowej. Co ciekawe, ale niekoniecznie estetyczne, wnętrze też bez zmian. Tylko kolory już nie tak żywe, ale tapicerka jakby świeższa. Lokal się powiększył o kolejną, śliczną salę, ale toalety cały czas reprezentują styl 2005 roku z dodatkiem blokerskiego, chamskiego wandalizmu. 

     Jak się okazało obsługa niekoniecznie kadrowo odmieniona, aczkolwiek sporo lepsza niż ostatnio i z pewnością dojrzalsza - co w tym wypadku znaczy mądrzejsza. Od razu można zauważyć, że restauracja ta poszła nie tyle w kierunku profesjonalnego, sterylnego chłodu, co rodzinnego, domowego rozgardiaszu. 

      Na początek, bez uprzedzenia, poczęstowani zostaliśmy (bo z rodziną testowałem) libańskim rosołkiem - zaskakujące to i miłe. Zamówiony na przekąskę humus był znakomity, świetnie skomponowany i niebanalnie podany, a trzeba wiedzieć, że ten specjał kuchni arabskiej mało gdzie przygotowywany jest należycie. Dania główne, właściwie bez wyjątku smaczne. Co dla mnie istotne doskonale przyrządzają tu baraninę. Podobnie jak z humusem, tak i w kwestii owcy na ciepło mam złe doświadczenia z polskimi knajpami. Baranina, nie wiedzieć czemu uchodzi za pomysł egzotyczny i chyba dla tego nie cieszy się wielką popularnością. Z pewną rezerwą podchodzę do ryb 200 kilometrów od morza, ale i te im się względnie udają. Wiele osób chwali sobie warzywne zapiekanki, które wydają się nie mieć nic wspólnego z przeglądem tygodnia. Piętą achillesową Mediterian są przybrania ze świeżych warzyw - wychodzą suche i nieciekawe w smaku, jakkolwiek jest na to sposób - zamawiam specjalnie, ręcznie robioną przez szefa sałatkę z pomidorów i ogórków - i znów wychodzi słońce nad blokowiskiem. Kiedyś udanie eksperymentowałem też z deserami - na przykład lody z gorącymi wiśniami - jednak teraz zabrakło odwagi i miejsca w żołądku. 

     Za posiłek dla całej rodziny przyszło mi zapłacić średnio dużo - coś około 120 zł, myślę jednak, że nie zważając na otocznie nie jest to zbyt wygórowana cena. 

    Słowem podsumowania, pozostając w klimacie Morza Śródziemnego, a Egiptu konkretnie, powiem, że jak Feniks z popiołów, tak i Mediterian z plam i wysiedzianych laurów się podźwignęła. Cała forma knajpy widocznie dojrzała i okrzepła, mamy sympatyczną, choć nie profesjonalna obsługę, ciekawe, choć nie najnowsze wnętrze i smaczną choć nie najtańszą kuchnię.

    Porada dzisiejsza niekoniecznie związana z wyżej opisywanym lokalem. Otóż wybierając się do knajpy często mam ze sobą 5 i 10 złotych gotówką - na napiwek. Pomimo faktu, że należność za posiłek często reguluję kartą platniczą, to sam bonus dla kelnera zostawiam w gotówce, dlaczego? Okazuje się, że napiwki dopisywane do rachunku płaconego kartą trafiają najczęściej do kieszeni właściciela, miast kelnera. Jak wszędzie w gospodarce, tak i w tu polecam unikać pośredników.