Metropolis - Toruń

     Według mojej Babci dobre produkty nie muszą się reklamować - analogicznie reklamują się tylko te słabsze... Hmm tyle mądrości życiowej Babci - ile w nich prawdy nie wiem, ale brzmią jak głupawe slogany. Miałem, jednak okazję zbliżyć się do istoty rzeczy/problemu, jako że stopa moja postała w bodaj najintensywniej promującej się w Toruniu knajpie - Metropolis. 

     Pierwsze wrażenie dotyczyło, jak zwykle, wnętrza. Do dyspozycji klientów trzy spore sale. Całość bardzo sprytnie i funkcjonalnie zaaranżowana w boksy. Dzięki wydzielonym "przedziałom" ma się wrażenie pewnej intymności i przytulności zajmowanego miejsca, paradoksalnie "upchanie" przegród między stolikami pozwoliło na przygotowanie większej ilości miejsc dla gości (stoliki mogą stać bliżej siebie) - za to wielki plus dla właściciela.  Miły, atrakcyjny dla oka wystrój - wszędzie pstrokato, śmiesznie, ciekawie. Być może czas funkcjonowania wnętrza, a może ilość, bądź charakterystyka gości sprawiły, że całość nie pozbawiona jest już drobnych zniszczeń. Gdzieniegdzie odkleja się ściana, miejscami obtłuczenia, obdrapania i tym podobne. Jakkolwiek braki generalnie giną w pstrokaciźnie. Jest jeszcze jeden mankament wnętrza. Pierwsza sala - ta z witrynami od strony ulicy - była potwornie zimna - choć na dworze było umiarkowanie mroźno. 

     Pewnym wyróżnikiem tej jadłodajni jest spora liczba kelnerek. Fakt ten jest oczywiście determinowany liczbą stolików, jakkolwiek nie wszyscy właściciele gastronomii o tym chyba wiedzą i często szukają pierwszych oszczędności w redukcji etatów kelnerskich. Samobój i pazerność. Tu tego problemu pozornie nie było - kelnerek sporo, rozstawione w strategicznych miejscach i wyglądające na oczekujące obowiązków. Niestety za ilością nie poszła w parze jakość. Pomijam już oczekiwanie na rachunek, czy brak propozycji czegoś jeszcze (np. deseru). Jako dorosły, poważny (?), facet nie wiem jak mam zareagować gdy siksa-kelnerka podając mi pizze wskazuje na talerz przede mną po skończonej sałatce i mówi: "Zabierze Pan to!"- bo ona nie ma gdzie pizzy postawić... Interpretuję to już nie tylko jako brak profesjonalizmu, ale wrodzone prostactwo. Zastanawiam się jakim cudem trafiła do obsługi w restauracji, ba do miasta i ludzi. Co istotniejsze: kto ją zatrudnia??? Może tylko takie osoby zgadzają się pracować za głodowe 4,5,6 zł na godzinę...

     Prawdziwe problemy zaczęły się wraz z podaniem "jedzenia". Sałatka.... kiedy ją podano zaniemówiłem - wyglądała źle i nieapetycznie. Kiedy się ocknąłem i spojrzałem lekko otumaniony jeszcze raz, zastanawiałem się czy to mi podano, czy właśnie zwróciłem. W istocie przypominała treść żołądka. Sałatka to nie surówka! W restauracji nie ma prawa mieć postaci zmielonej.  W sałatce bez pomocy analizy kodu genetycznego próbek powinniśmy sami rozpoznawać składniki. Pomidor to pomidor, cebula to cebula, a kurczak to kurczak. Tu wszystko miało postać brei. 

     Pizza - ten sam problem co z sałatką nieczytelne w smaku, nieatrakcyjny wygląd i powinno się nazywać "wyrób pizzopodobny". Jeśli właściciel chciał udowodnić, że z najtańszych produktów można zrobić coś smacznego - to poległ. Szynka była "udawana", ananas z puszki, a ser fee. I już zupełnie nie miał znaczenia fakt, że moja pizza była przypalona. Wystarczy jedno zdanie, aby podsumować tę "pizze": ciepły, okrągły placek pełen śmieci.

     Do całości doskonale pasowały okropne, sztuczne sosy. Majonez był normalny, koperkowy i chilli smakowały jak plastykowa butelka. Czy tak trudno jest poświęcić 20 minut dziennie, aby przygotować własne sosy, z prawdziwych składników, od podstaw?

     Podsumowując grzechem pierworodnym kuchni były tanie, złej jakości produkty. Sałatka była ewidentnie mielonką z pozostałych, niewykorzystanych do pizzy ingredientów. Wszystkie te problemy mają wspólne źródło - pazerność właściciela. Nic dziwnego, że nie poprawia ich jakości, może nie ma pieniędzy, jak się już "wypstrykał" na reklamę.
     Czy lokal znajduje gości? Owszem. Miejsce wygląda na ulubiony lokal gimnazjalistów, pewnie tu randkują i próbują w tajemnicy piwa inwestując kieszonkowe. Prawda też znana od czasów Platona, że głody student (a sporo ich w Toruniu) zje wszystko, aby tanio. I faktycznie Metropolis jest bardzo tanie - żołądek zapchamy już za mniej niż 20 złotych, choć lojalnie ostrzegam, że nie wiem jak długo zechce nasz organizm to w środku trzymać. Chcąc zbudować ranking wewnętrzny Metropolis obstawiałbym jak następuje: 1 miejsce - Ceny, 2 Wystrój, 3 Obsługa, 4,5,6,7,8... itd., długo, długo nic i 138  "jedzenie".

     Mówiąc uczciwie nie było to najgorsze miejsce w którym ostatnio jadłem - gorzej było na przykład w Via Napoli  w Olsztynie. Moja wściekłość wywołana jest przez nachalną reklamę raczej, czy też fakt, że poczułem się oszukany. Miało być mniam, a było fee.

      Babcia w tym wypadku miała rację, gdyby nie reklama, miejsce to skazane by było na porażkę i plajtę. W wypadku gastronomii chyba faktycznie reklamują się słabi ... Starczy włączyć telewizor i zobaczymy jakie "restauracje" się promują.

     W świetle dzisiejszego tekstu porada oczywista. Czujność nasza powinna być wyostrzona i ostrożność zachowana kiedy widzimy niskie ceny i krzykliwą reklamę. NIE DA SIĘ, DO JASNEJ CHOLERY, PRZYGOTOWAĆ DOBRYCH POTRAW Z BYLE JAKICH, NAJTAŃSZYCH PRODUKTÓW. Dobre jedzenie musi swoje kosztować. Także mam się na baczności wobec jednocyfrowych cen dań.